Մշակույթ,Աֆորիզմներ և պատմական իրադարձություններ ամեն ինչ այստեղ` Armculture.blogspot.com

воскресенье, 26 мая 2013 г.

ՍԱՌԱ ԲԵՌՆԱՐ

20:04 Posted by Unknown No comments
Ներել՝ չի նշանակում մոռանալ:
Սիրում եմ խորհուրդներ տալ և բնավ չեմ սիրում, երբ ինձ են խորհուրդ տալիս: Ինձ հետ կատարվող ամեն բան զուրկ է տրամաբանությունից ու խելամիտ դատողությունից: Ես անընդհատ իմ առջև զանազան նպատակներ եմ դնում, որպեսզի չդառնամ կապը կտրած: Իսկ որպեսզի հասնես հաջողության, պետք է լինես հրապուրիչ: Հրապույրը դրսևորվում է ամեն ինչում և միաժամանակ ոչ մի բանում: Այն պետք է լինի ձեզնից հորդող էներգիայի մեջ, ձեր հայացքում, քայլվածքի մեջ, ձայնի հնչերանգում, նրբակիրթ շարժուձևում: Բոլորովին պարտադիր չէ լինել ճանաչված գեղեցկուհի կամ գեղեցիկ: Գլխավորը՝ տիրապետել անձնական հրապույրի: Բայց հասարակությունն առավել հակում ունի հավատալու վատ համբավին, քան լավերին: Բարի, խելացի, կարեկից մարդիկ երբ հավաքվում են մի վայում, նրանք դառնում են անհամեմատ վատը: Անհատական պատասխանատվության բացակայության զգացումը հոռի բնազդներ է ծնում: Ծիծաղելի երևալու երկյուղը նրանց զրկում է բարությունից:
Մեծ է այն արվեստագետը, ով հանդիսատեսին ստիպում է մոռանալ մանրամասները: Եթե նույնիսկ ինչ-որ մեկի ճակատին գրված է, որ նա պիտի կարևոր անձ լինի, ապա այդ մասին դատել կարող են միայն նրա մահից հետո: Իսկ լեգենդը միշտ էլ դառնում է ճշմարտությունից նախապատվելի:

0 коммент.:

Отправить комментарий