ՎԵՐՋԻՆ ԿԵՆԱՑԸ
Ես խմում եմ քանդված իմ տան
Ու ձախողակ բախտի համար,
Մեր համատեղ այս մենության
Եվ, իհարկե, հենց քեզ համար:
Ինձ դավաճան շրթունքների
Ու աչքերի համար մռայլ,
Նրա համար , որ ցավերիս
Տերը հարմար ճար չգտավ:
Ես խմում եմ քանդված իմ տան
Ու ձախողակ բախտի համար,
Մեր համատեղ այս մենության
Եվ, իհարկե, հենց քեզ համար:
Ինձ դավաճան շրթունքների
Ու աչքերի համար մռայլ,
Նրա համար , որ ցավերիս
Տերը հարմար ճար չգտավ:
Կմոռանա՞ն ինձ- այ թե զարմացրին,
Ինձ մոռացել են մի հարյուր անգամ,
Հարյուր անգամ ես իջել եմ շիրիմ,
Եվ գուցե նաև հիմա էլ չկամ:
Իսկ մուսան իմ՝ խուլ, կուրացած, անձայն,
Ինչպես հատիկը, փտել է հողում,
Որ ելնի մոխրից փյունիկի նման
Ու հանց աղավնի հառնի եթերում:
Ինձ մոռացել են մի հարյուր անգամ,
Հարյուր անգամ ես իջել եմ շիրիմ,
Եվ գուցե նաև հիմա էլ չկամ:
Իսկ մուսան իմ՝ խուլ, կուրացած, անձայն,
Ինչպես հատիկը, փտել է հողում,
Որ ելնի մոխրից փյունիկի նման
Ու հանց աղավնի հառնի եթերում:
ՍԵՐԸ
Մերթ օձի պես կծկվելով
Կախարդում է սիրտդ կարծես,
Մերթ պատուհանից օրերով
Ղուղունում է աղավնու պես:
Մերթ շողում է եղյամի մեջ-
Չքնաղ պսակ մի ծաղկավառ…
Բայց և թաքուն ու մշտարթուն՝
Խլում քեզնից քուն ու դադար:
Քաղցր է լսել լացը նրա
Ջութակի մեղմ աղոթքի մեջ…
Օ, փորձանք է գտնել նրան
Դեռ անծանոթ ժպիտի մեջ:
Մերթ օձի պես կծկվելով
Կախարդում է սիրտդ կարծես,
Մերթ պատուհանից օրերով
Ղուղունում է աղավնու պես:
Մերթ շողում է եղյամի մեջ-
Չքնաղ պսակ մի ծաղկավառ…
Բայց և թաքուն ու մշտարթուն՝
Խլում քեզնից քուն ու դադար:
Քաղցր է լսել լացը նրա
Ջութակի մեղմ աղոթքի մեջ…
Օ, փորձանք է գտնել նրան
Դեռ անծանոթ ժպիտի մեջ:
0 коммент.:
Отправить комментарий