Բորբ մի աղջիկ զարկեց ձեռքով իր բոց կոնքին
Ու վերևից խնդաց զվարթ ու ոսկեձայն.-
Հազար վարդեր կրակվեցին շուրջը,կողքին,
Հազար խաշխաշ,ու գարնան օր,ու ծիածան:
Քաղցր ծփաց հեշտանք ու տապ,թույն ու գրգիռ,
Դաշտերը խաս ծաղիկներով ծփծփացին.-
Աշխարհը-ալ,նարնջագույն,վառքը-կարմիր,
Ողջը-հրաշք ու խնդություն արեգնածին...
Սոնետ
Ես ինչպես ձեզ չսիրեմ:-Դուք արվեստ եք
ու հոգի:
Օ,կարելի է արդյոք պրոֆիլը ձեր չսիրել:
Ով երգ ունի իր սրտում ու սովոր է գեղեցկի`
Նա պարտավոր է Ձեզ բյուր, հազա'ր սոնետ
նվիրել:
Դուք այնպես մեղմ եք խոսում:Երբ Դուք կարդում
եք,տիկի'ն,
Ձեր շրթունքները գունատ նմանվում են հասմիկի:
Եվ ձեր աչքերը ,գիտեք,առանց ներքին կրակի,
Լուսաշող են` ձեր կրծքի քարերի պես թանկագին:
Իսկ երբ ականջ եմ դնում ես Ձեր թեթև քայլերին-
Թվում է ինձ,թե տրիոլետներ են երգում
Եվ այդ երգով հմայված`սիրտս տխրում է լռին:
Եվ դուք գիտեք,որ սիրուց հիվանդացած իմ
հոգում
Ես միշտ լսում եմ թեթև,թավ թրթիռներ ջութակի-
երբ համբուրում եմ ես ձեր բարակ մատներն
ապակի:
Երբ ես տեսնում եմ դեմքը Ձեր
Եվ Ձեր մատները ապակի,
Եվ ձեր դեմքին-լուսե գծեր
Ինչ որ հեռու արեգակի-
Սիրտս զգում է ցավը նուրբ
Ձեր ուսերին նիրհող շալի,
Մետաքսի վիշտը անսփոփ,
Անբառ թախիծը ռոյալի,
Ու բաժակում նիրհող թեյի
Անմահ ձանձրույթը հորանջող-
Ու ջահազարդ սենյակների
Մարմանդ մորմոքը մեզ տանջող
Էմալե պրոֆիլը ձեր
Ձեր հակինթ աչքերը բիլ
Ես այսօր կուզեմ երգել
Որպես մի անհայտ դը Լիլ:
Արդյոք որ վարպետը մեծ
Հորինել է դեմքը ձեր.
Արդյոք որ Ոգին տվեց
Ձեր դեմքին լուսե գծեր:
Կուզեի երգեր կապել
Եվ գովել երգով անծիր
Էմալե պրոֆիլը Ձեր,
Ձեր հակինթ աչքերը բիլ:
0 коммент.:
Отправить комментарий