Օրն առանց քեզ հավերժություն է: Ես թափառում եմ ամայի լողափում, ուր մենք միասին ենք եղել, ու մտածում եմ քո մասին, կարոտում քեզ:
Այո, թանկագինս, ես գիտեմ, որ անհույս է քո վերադարձը: Դու այդ մասին արդեն ասել ես ինձ: Ես հաճախ եմ հիշում այդ խոսակցությունները: Այն օրը, երբ ասացիր, որ պիտի բաժանվենք, իմ կյանքի ամենաատելի օրն էր:
Այնպիսի խորը հուսահատության մեջ եմ, որ զգում եմ` ինչ-որ բան պիտի ձեռնարկել: Երբ մտածում եմ, որ դու չես լինելու իմ գրկում, ինձ կորցնում եմ: Մենք դա կարող ենք անել, Ջեկ, գիտեմ, որ կարող ենք: Մի՞թե չէիր ասում, որ ինձ հետ ամենաերջանիկն ես եղել: Մի՞թե չես հիշում այն հիասքանչ երեկոները, երբ վերմակի տակ իրար ականջի փսփսում էինք մեր երազանքները: Ինչպե՞ս դիմանամ ցավին, որը, գիտեմ, զգում ես նաև դու: Դու ավելի ուժեղ ես ինձնից, թանկագինս, քանի որ ես անկարող եմ… ուժ չունեմ, բարեկամների ձայները չեն հանգստացնում, և անգամ ցանկալի քունը չի բերում մոռացում…Ես հպարտ կին եմ և կյանքում ոչ մեկից երբևէ ոչինչ չեմ խնդրել: Բայց քեզ խնդրում եմ: Աղաչում եմ, կարո՞ղ ես արդյոք ինչ-որ հույս թողնել…
0 коммент.:
Отправить комментарий